Bir futbol takımı düşünün. Hedefler aynı, yürekler tek bir amaç için atıyor, tek bir amaç için. Taraftarlar ise bağlı, bağımlı, atılgan ve tek ayak. Koştukları yer aynı. Milli bir amaç. Ama rakiplere sahip, başka takımlarla yapılan ezeli rekabet, başarıya ulaşmak için duyulan hırslar, kaleye karşı verilen kavgalar.
Bunların hepsini unutun, bertaraf edin.
Resmi Giriş;
Bir topluluk düşünün, yüreğinde hep karşılıksız bir sevgi, beyninde hep bir endişe, yetiştirmeye çalışırken yetişmeye çalışan bir topluluk. Amacı sevgi sonucu sevgi. En plansızının bile hayatına birden düzenin girdiği (düzensizlikler içinde düzenler silsilesi), uykusuz geceler ve yenmemiş yemeklere inat güçlü, enerjik bir topluluk. Tanımlamaya kelimelerin yetersiz kaldığı bir mevhumdan bahsediyorum; “Annellik”. Annelerin gücüyle oluşturduğu çağımızın dert ortağı internet’in anneleri. Binlerce annenin internet üzerinden aynı platformda buluşması cabası, sanaldan gerçeğe dönen dostluklar artısı, online ve hızlı bilgi alış-verişi hayat kurtarıcısı, anne ve bebeğe dair her bilginin harmanlanıp sunulması ise zaten ana amacı. Tek bir tıkla sıkıntımı alan, benimle aynı soru ve sorunlarla yaşayan insanlarla bir araya gelmek, hem de benim gibi yurt dışında yaşayan bir anne için bulunmaz bir nimet oldu. Bir kadın yalnız hissetmediği zaman kendini daha güçlü kılıyor, daha dirençli oluyor. Bir kadın yalnız hissetmediği zaman, yaşanmışlıkları paylaştığı zaman çoğalıyor. Anne ve kadın olarak dünyayı ele geçirmemiz an meselesi.
Şimdi bana ilk toplulukla ikinci topluluk arasındaki farkı söyleyin kulağıma doğru. Fark ne? Rekabet ortamı yok. Fark ne? Kavga dövüş yok. (arada olur canım her yerde olur, tuzu biberi, nazar boncuğu o nazar) Bir de şöyle bir tanımım var benim cennet ve terlik annelerin ayaklarının altındadır. Onları kızdırmayın.
Yaz Kızım,
* İlkokul, ortaokul, lise, üniversite arkadaşlarımın toplamının iki katı kadar sanal arkadaşım oldu. Ekleyin görüşelim.
* Sanaldan gerçeğe dönen arkadaşlıklarım oldu. Bu arkadaşlıklardan bazıları da hava, su, gaz olarak buharlaşarak kendini imha etti. (ee sanal ortamın güzellikleri)
* Montessori oyuncaklarını tanıdım, oğluma tanıttım. (montessori’yi sürekli karıştırıp montesari dediğim doğrudur) Bir kere mont cepte tamam mı? sonrası kolay es sori… Hatta daha geçtiğimiz günlerde mont-es-sori yi ararken yanlış yazdığım için google’da bi italya şehri bile buldum. Gezelim görelim.
* Her sorduğum soruya bir yönlendirme ya da kendi dönüşleriyle “bunların benden başka işi yok mu canım?” dediğim anlarda aslında kendimi çok özel hissettim. Cevap vermeyi geciktirdikleri zaman da kendi kendime bana küstüler mi acaba dediğim de olmuştur. Düşünebiliyor musunuz bu bir site ve size küsüyor, yok artık!
* İnternet annelerinin twitter üzerinden her gün yayınladığı özlü söz niteliğinde anne ve çocuk davranışlarıyla ilgili çok önemli bilgileri beynime kazıdım.
* Emzirirken diyet yapan annenin her nedense bir tek ben olduğumu zannederdim, emziren annenin diyet günlüğüyle tanıştım.
* Anne-Bebek ve bunlarla ilişkili bütün etkinliklerden internet anneleri aracılığıyla haberim oldu ama yurt dışında yaşadığım için gidemedim, söylendim, çıldırdım.
* İnternet annelerinin başına o kadar bela oldum ki, gel dediler yaz dediler, yeter ki sus dediler, yazmaya başladım ve sizlere yazılarımı ve kendimi tanıtma imkanı buldum.
* Nadide Sultan’dan “hafife alma beni canım alışkanlık yaparım” şarkısı geldi aklıma evet evet internet anneleri’nden çıkamaz oldum. Twitter, facebook, instagram hesaplarını gözetim altına aldım, F5 yapmaktan işaret parmağım çürüdü.
* İnternet anneleri bir de sırtımı kaşısa ne iyi olacak. Başka bir arzunuz?
Şüphesiz not: Siz bu satırları okurken büyük ihtimalle ben yazımı okumuşlar mıdır acaba diye düşünüyor olacağım.
Peki siz neden internet annesisiniz?
İnternet annesiyim çünkü… ile başlayan cümlenizi Ad Soyad ve varsa nickinizle birlikte bana mail atın ve birlikte bir yazı oluşturalım. Ne dersiniz?
İnternette görüşmek üzere…
Ayşe Kapusuz – Lafebesianne
Facebook: lafebesianne
Twitter: Lafebesianne
