Merhaba anne bak ne anlatıcam bugün sana, dokuz ay karnında misler gibi baktığın bebeğinin, doğduğu gün hastanede bebek odasında, başka bebekle karışması fikri nasıl dehşete düşürüyor insanı di mi? Kendi canın başkasında, başkasının canı sende olucak iş mi? Kimin ne olduğunun hiç önemi var mı sence? Kimin sessizliği ne çok ağlaması, ne uyuması ne uyumaması, ne tombikliği ne zayıflığı falan falan… Mesele can olunca ne boş bunlar di mi?
Peki n’oluyo da büyüyünce meseleler değişiyor? Onunki erken büyüyünce, yemeğini yiyince, gece erken yatınca, kendi kendine oyun oynayınca bir anda kıymete biniyor? Neden hep onun yaptıkları daha değerli? Neden illa onun giydirdiklerini giyiyorum ben? Neden illa onun odası gibi odam oluyor? Yok montessori yatağıymış neymiş? Yataktan montessori mi öğrenicez anne? Neden illa onların gittikleri aktivite yerleri, değişik değişik atraksiyonlu oyuncakları, onların oynadıkları oyunlar hep güzel görünüyo gözüne anne? Neden beni hep onun gelişimiyle karşılaştırıyosun esasında? Bütün 20.aylık bebekler bunları yapar anayasası mı var anne? Kim ilerde, kim geride ne kırıcı bir yarış anne? İlla o “anne” dedi diye ben de hemen demeli miyim? O çişini, kakasını söylüyomuş öyle diyosun da ben biraz daha bezli kalmak istyor olamaz mıyım? İlla da bu tuvalet eğitimlerine gerek var mı sence anne? Neden çorabına kadar merak ediyosun ki onun anne? Benim tenime değen, benim kokumun geçtiği her şey daha güzel değil mi sence anne? Onun matematik kafası varmış, ben sözelciymişim. Beni baştan daha kategorize etmesen daha güzel olmaz mı anne?
Aslında ne var biliyo musun anne, her şeyi fark ediyorum ve içten içe kırılıyorum anne. Ben de büyüyünce sana kendimi ispat edip, seni mutlu etmek için kendimi paralasam mutlu olur musun anne? İstediğin okulu da kazansam, istediğin adamla da evlensem, istediğin işe de girsem başka daha öteki çocukta görüp beğendiğin her şeyi yapmak için kendimi paralasam da en sonunda mutlu olur musun anne? Bu yaşanan senin hayatın, öteki çocuğun hayatı olmaz mı o zaman anne?
E sence birlikte eğlensek, keyif alsak kendi çöplüğümüzde, kendi neşemizle daha mutlu olmaz mıyız anne? Hadi sil bütün doğrularını, bakma öteki anneye, öteki çocuğa. Ne güzel oyunlar buluruz biz de, boş versene, sadece ikimizde olan hem de. Doğan büyüyor be anne, bak ben de büyüyüverdim işte. Sen de büyü anne, ben senin için de bir fırsatım. Benimle yeniden başla hayata anne. Yeniden çiz sen de yolunu. Sınırlarını kaldır anne, bütün dünya bizim olsun, gel kendi dünyamızı cennete çevirmek bizim elimizde, seninle benim enerjimden doğacak her şey. Elele tutuşarak, sarılarak, güvenerek uyumayla başlayacak her şey… Korkularım var benim de, senin gibi, herkes gibi, yanımda ol, ben’i bulmama yardımcı ol…
Unutma ben seni bu yüzden seçtim anne… Beni karıştırma, karşılaştırma anne…
Nida Balamur
https://hayatlagelen.blogspot.com.tr/
