Gebelik süresi tamamlanmadan dünyaya gelen, zamanından önce doğmuş olan bebek demek prematüre. Aslında böyle okuyunca korkutmuyor. Ama mesela ben 31. Haftamdayım ve her hamile anne adayı gibi bazı korkulu rüyalarım bebeğimi erken dünyaya getirmek üzerine. 37. haftam dolmadan bebeğim dünyaya gelirse ne yaparım, nasıl davranırım, sonucunda neler olur, peki ya eşim bu durumdan nasıl etkilenir diye düşünmekten kendimi alamazken her konuda olduğu gibi bu konuda da pozitif olmaya çalışıyorum.
Bir bebeğin prematüre olmasına, rahimde yapısal bozukluklar, sigara alkol kullanımı, yaşanan yoğun stres ve üzüntüler, jenital enfeksiyonlar, 18 yaş altı veya 40 yaş üstü hamilelik gibi durumlar sebep olabilir ya da bunların hiçbiri anne adayında bulunmazken de bebek erken doğabilir deniyor doktorlar tarafından. Haliyle anne adayı olan bizler de strese giriyoruz.
Zaten en uzunu üç haftada bir yapılan kontrollerde midemiz ağzımıza gelmiş bir şekilde doktoru dinlerken, bir yandan da en ufak kasık ağrısında ‘n’oluyor?’ diye korkuyoruz.
Fakat aslında yine her durumda yapılması gereken şey olan pozitif olmayı elden bırakmamak gerekiyor. Günümüzde gelişmiş teknoloji ve tıp sayesinde 24. haftasında dünyaya merhaba diyen prematüre bebeklerimiz bile hayatlarına sağlıklı bir şekilde devam edebiliyor. Önemli olan bebeğimizi emanet ettiğimiz merkeze ve bebeğimize inanmak, güvenmek. Hayata tutunması için ona gerekli olan sevgiyi, inancı ve enerjiyi, kuvezde olsa da, o minik gözlerine bakarak onunla paylaşmak.
Bebeğini erken dünyaya getirmiş bir anne olduğumu düşündüğümde; harap olmuş bir psikoloji, bu durumdan tamamen kendini suçluyor olmam, kendimi işe yaramaz hissetmemle beraber ağır bir suçluluk duygusu içimi kaplıyor. Asla bunu gerçekten yaşayan anneleri birebir anlayamam ama kendimi yerlerine koymaya çalışıyorum. İnternette araştırma yaptığımda ise canım çok daha fazla sıkılıyor, neden derseniz sanki her bebekten ortalama %8’i erken doğmuyormuşçasına insanı bunalıma sürükleyen yazılarla dolu. Fakat iyi bir araştırma yaparsanız, son derece pozitif, inanarak bu dönemi bebeği ile beraber atlatmış, çok zor olsa da bebeğine tutunmuş prematüre anneleri de var ve çoğunluktalar. Hatta şimdilerde 3 yaşına gelmiş prematüre bebeklerin sağlıkla ve diğer çocuklardan eksik kalmadan hayatlarını sürdürdüğünü görebilirsiniz. Bir hamile olarak beni rahatlattı.
Hamilelik sürecinde yaşanabilecek bir çok sıkıntılı süreç var ve hepsinin tek çözümü bence hep söylediğim gibi bebeğine inanmak ve tutunmak. Sen anne olarak en büyük sorumluluğu taşırken, bu inancı babaya da aşılamak unutulmamalı; bu süreç çekirdek aile olarak da daha çok birbirinize tutunmanızı, bir olmanızı sağlayacaktır… Benim gördüğüm pozitif prematüre aileleri sımsıkı, sapasağlam bağlarla yeni hayatlarına başlıyorlar ve gerisi çok güzel, çok güçlü geliyor…
Sevgiler,
themervetuncer
