Çek uzasın bırak süzülsün, don lastiği elli kuruş. İşte böyle kolay olmuyormuş. Bazen neresinden çekersen çek, neresinden tutarsan tut, ister adına kader de, istersen zamanlama, ister talih kuşu, istersen biraz abart karamsarlık denizlerinde yüz, boğul, içinden çıkama. Her şeyin bir yolu yordamı, edebi adabı varmış. Beş yaşında bir kızcağızın oyuncak barbie bebek için mağazada yerlere yatıp ağlarken aynı anda kendini sürüklemesini garipseyen bizler, hık deyince hamile kalmayı bekleyen, kalamayınca eczane kapılarını aşındıran bizler. Arada tek bir fark var; biz yerlerde sürüklenip ağlayamıyoruz. Kalkıp kendimize çörekleniyoruz. Katmer katmer içimizde biriktiriyoruz.
O zaman biraz yaşanmışlıktan kimseye zarar gelmez.
Artık eczaneyle akraba çıkacaktık ki üçüncü ayın bitiminde nihayet hamile olduğumu öğrendim. Üç ay boyunca aldığım ovülasyan ve gebelik testlerinin sayısını rakamsal olarak burada belirtmek istemiyorum. Çoğu zaman eşimi de eczaneye gönderirdim. Kendisi genellikle farklı eczanelere gitmeyi tercih ederdi. Hatta bir gün, eczanenin önünde arabayı park edip, acaba buradan test almış mıydık, almamış mıydık diye tartıştığımızı bile hatırlıyorum. O hamile kalamadığım üç ay boyunca midem bulandı, başım döndü. İçimdeki keşmekeş, gebelik testindeki iki çizgiyle son buldu. Böylece eczacı ablama gösterdiğim gramatik asaletin de sonuna gelmiş bulunduk. Böylece bir bekleyişten başka bir bekleyişe heyecanlı, hisli bir geçişe ilk adımımızı atmış bulunduk. Neyse anlayacağınız benim hamileliğim 9 ay değil, 12 ay sürdü. Hamileliği bekleyiş süreci sevdaya baya baya dahil. Yani kadın, anne olmaya kendini hazırladığı andan itibaren hormonları değişiyor ve o sürece memur olarak atanıyor. Memuriyet hayatı da takriben 20-30 yıl sürüyor, emeklilik kısmı ise dillere destan. O konulara hiç girmeyeceğim.
Gebelik testim benimle oynama, nedir bu ikircikli haller?
İkinci çizgi silik vaka 2: İkinci çizginin silik çıktığı durumlarda değmeyin siz o kadının haline. Hele ki o kadın bensem, dağlara taşlara vurun kendinizi. Sabahın körü, açtığım tek gözümle etrafı kolaçan edip eşimin evden çıkmış olduğuna emin olur olmaz sekerek gebelik testine doğru koştuğumu hatırlıyorum. Sözüm ona eğer hamile olduğumu öğrenirsem bu herkes için sürpriz olacaktı(!). Umutsuz bir şekilde testi yaptım. Negatif çıkacağından o kadar eminim ki, yaptıktan hemen sonra “bugünkü görevini de tamamladın testi imha edebilirsin Ayşe” düşüncesinin vermiş olduğu huzurla çöpe doğru eğildim. O da ne? İkinci çizgi silik bir biçimde belirmiş, o belirmişlik adeta gözümde bir pırlanta gibi parladı. Ayak parmaklarımdan yukarıya doğru çıkan adrenalin cabası.
Telefonu kaptığım gibi eşime “Hamileeeeyimm, hamillleeeyyyyim…” diye şuursuzca bağırmaya başladım. “İkinci çizgi yine silik çıktı ama bu sefer kesin hamileyim. “Eşim her zamanki naif ve bir karıncayı bile incitemeyecek olan ses tonuyla “Gerçekten mi?, ciddi misin?” şeklinde sorular sormaya başladı. Tabii adam haklı, dediğim gibi vaka iki. Evin içinde bir o yana bir bu yana volta atmaya başladım. Gebelik testi stoğum vardı. Tekrar yapabilme şansım da vardı, korkunun gözünü seveyim adamı nasıl da hazır ol, kıt’a dur bekletiyor. Yapamadım. İkinci testte, ikinci çizginin silik çıkmaması ihtimaline karşı, yapamadım. Hayatımda yaşayacağım her şeyi nedense öne çekmeye pek meraklıyım, hiçbir şeyi kendi haline bırakmadım, hep asıldım hep asıldım, hep bir öne çekmeye çalışma çabası. Bu acelecilik oyunu niye bilmem. Oysa ki bırak aksın su akışına, bir gram sükunet lazım her bünyeye. Hamile olduğumu öğrendiğim de eşime yapacağım sürpriz de böylece yanı başımda patlamış oldu. (Çok fazla kirli çamaşırları ortalığa dökmeden konuyu bağlamam gerektiğinin farkındayım.)
Nitekim herkesin bir hikayesi, günümüzde de bir durum bildirisi vardır. İşte benim hikayem de böyle başladı. Başıma geleceklerden habersiz, kurduğum hayallerle çıktığım bu yolda bolca nasihat ve laflar (bir türlü anlayamadığım için “laflar” demeyi uygun gördüm) dinledim. Birbirine zincirleme kazalarla birleştirilmiş laflar. Şimdi size bu laflar zincirinin en büyük halkasından kısaca bahsedeceğim. “nokta nokta nokta, görürsün, daha bunlar iyi günlerin…”
LONDON – JULY 18: In this photo illustration a pregnant woman is seen stood at the office work station on July 18, 2005 in London, England. Under plans to revise paid maternity leave, an exteneded period of six to nine months will be offered for maternity leave from 2007. (Photo illustration by Daniel Berehulak/Getty Images)
Oğlum şu an 15 aylık. Bu süreç içinde her kafadan bir ses, hem de ne ses! Böyle detone görülmemiş, uzun hava desen uzun hava değil ama çok dramatik, yer yer trajedik.
Maddeleri seviyorum, bunlardan bazıları;
* Midesi bulanan hamileye; “daha bunlar iyi günlerin, karnın büyümeye, vücudun ödem tutmaya bir başlasın GÖRÜRSÜN.”
*Doğumu yaklaşan hamileye; “daha bunlar iyi günlerin doğsun sen o zaman gör, gaz sancıları, uykusuz geceler o zaman GÖRÜRSÜN.”
*Yeni doğum yapmış tazecik anneye; “daha bunlar iyi günlerin, şimdi hareketsiz yatıyor bi ayaklansın GÖRÜRSÜN.”
*Bebeği yürümeye başlayan anneye; “daha bunlar iyi günlerin, okula bi başlasın sen o zaman GÖRÜRSÜN.”
