Elbette en önemlisi “sağlıklı olması”. Tamam burada hemfikiriz. Ama hiç mi özellikle kız ya da erkek çocuk isteyen yok? Kız beklerken erkek doğuran, erkek beklerken kollarına kız çocuk alan… Benim babaannem hep kız çocuk umarak 4 erkek doğurmuş mesela. Saçlarını uzatır, dalgalı saçlarına tokalar takarmış. Ama sonra ne oldu? 6 tane kız torunu oldu. Evet 8 torunundan sadece ikisi erkek oldu…
Hep kız çocuk hayal eden ancak iki erkek doğuran Rasha Mourtada anlatıyor.
“Kendimi hiç erkek çocuk annesi olarak hayal etmemiştim. Hem de iki tane.”
Çocuklarımı ne kadar çok sevdiğimi kelimelerle ifade etmem imkansız neredeyse. Ama kendimi bir kültür şokunun içerisinde buluyorum. 4 yıldır bunun içindeyim. Güreş yapmaktan hoşlanmıyorum. Bazı süper kahramanları tanıyamıyorum. Parmağımla sahte silah yapmaktan hoşlanmıyorum. Bu cinsiyet ayrımcılığı ile ilgili içimde bir sızı var.
Ben aslında bir kız çocuk istiyordum, hatta iki kız çocuk.
Oliver’a hamile kaldığımda tamamen bir kızım olacağına inanıyordum. O kadar emindim ki, adı Lucy olmuştu. O kadar emindim ki, kıvırcık sarı saçları, pırıl pırıl mavi gözleri ve çok tatlı gamzeleri vardı. Ona kıyafetler almayı, oje sürmeyi hayal ediyordum. Dolayısıyla 6 saat doğmaya çalışan çocuğum erkek çıktığında inanılmaz derecede şaşırdım. Elbette Oliver’ın tombiş yanaklarına, altın sarısı saçlarına hemen aşık oldum ama yine de şaşkındım ve ne yapacağımı bilemiyordum.
Hayalini kurduğum stereotipleri çocuklarım üzerinde kullanmak istemiyorum. Cinsiyet ayrımcılığı yapmak istemiyorum. Kesinlikle feminist biriyim. Bebeklerle oynayan erkek çocukları, kamyonlarla oynayan kız çocukları sonuna kadar destekliyorum. Geleneksel cinsiyetçi kalıpların değişmesinden acayip hoşnutum. Bunlarla ilgili hiçbir sorunum yok ama çocuklarımın cinsiyetlerini kabullenmekte hâlâ zorluk çekiyorum.
Hâlâ kendisiyle küçük çay partileri yapabileceğim bir kız çocuk istiyorum. Pembe ve şirin kıyafetler giyen bir kız çocuk… Büyüdüğünde yakın arkadaş olabileceğim bir kız çocuk… Ben 14 yaşındayken ölen annemle hiç yaşayamadıklarımı yaşayabileceğim bir kız çocuk. O beni hiç bir yetişkin olarak göremedi. Onunla büyükken anne-kız olma şansını yakalayamadım ve erkek çocuklarımla da bunu yapamayacağım.
İkinci hamileliğimde test sonucunda yine erkek çocuğum olacağını öğrendiğimde ağlamak gibi bir şey yapmamdım ama midemde büyük bir hayal kırıklığı hissettim. İkinci çocuğumun da erkek olacağını öğrenen babam bile bir kız dedesi olacağını düşünüyormuş. Herkesin bir fikri vardı. Tanıdığım bir pedikürcü, arkadaşının Amerika’daki bir hastanede kız çocuk doğurmayı kesinleştirmek için bir şeyler yaptıracağını söyledi. Kız çocuk spermini kesinleştireceklermiş. O kadar da değil.
Peki neden bir anne kız çocuğa ihtiyaç duyar? İki erkek çocukla bir aile olamaz mıyız? Evet bir kız çocuk istedim. Ama bunun için başka yollara başvurmayı hiç düşünmedim.
Sahip oldukları tüm alışkanlıkları ile komik ve harika birer çocuk olan oğullarıma aşık oldum. Onların hayallerine ve kendi erkek dünyalarına… Çocuklarımı bir milyon kıza değişemem. Belki Hulk’ı ve Spider Man’i çay partime davet etmem gerekiyordur…
