Ebeveynlerin yaptığı en büyük hatalardan biri maalesef ki; kendi doğurdukları çocukları, birbirleri ile kıyaslamak. Bu hatasını, ikinci çocuğu doğduktan kısa bir süre sonra fark eden anne Angela Anagnost Repke, popsugar isimli sitede hissettiklerini yazıya şöyle döktü.
Keşke daha önce bilseydim dediğim tek ebeveynlik dersi…
“Ebeveynlik” hiç kimseye bir kullanma kılavuzu ile birlikte gelmiyor. Ben kendi annelik turumda birkaç kez çaresiz kaldım. Sizin de belki, kendi yolculuğunuzda, ebeveyn olurken size bir harita verilmediğini anladığınız bir an olmuştur. Sonunda ben içimdeki sese güvenmeyi öğrendim.
Hatalar yapılır, dersler alınır ve öğrenme süreci bu şekilde devam eder. Ancak; keşke daha önceden bilseydim dediğim, “keşke” dediğim tek bir ebeveynlik dersi oldu.
Angela yazının geri kalanında oğluna hitap ediyor.
Seni asla ağabeyinle karşılaştırmamalıydım.
Ebeveynler normalde bunu yapmamaları gerektiğini bilir.
Ancak bazen bilinçaltından gelen dürtülerle hatalar yapılabiliyor.
Sen doğduğunda, ben kendimi kibar, düşünceli bir anne olarak görüyordum.
Daha önce yeni doğan anneliği yapmıştım.
Sinir krizleri, gece yarısı emzirmeleri ve büyüleyici saatler…
Bebeklerin neye ihtiyacı olduğunu biliyordum ve onları nasıl idare edeceğimi de biliyordum…
Ya da sadece öyle sanıyordum.
Fakat baştan beri inatçıydın.
İçimde büyümeye başladığın ilk üç ay, beni her gün sürekli olarak tuvalete gönderdin.
Beş gün geç kaldın.
Ve ilk nefesinden itibaren, dünyaya yeni gelen başka bir güç olduğunu hissettirdin.
Boyun eğmezdin.
Her şeyi genellikle, ne yaparsan yap, normalin dışında; yavaş ya da çabuk yaptın…
Senin için, kurallar kırılmak için vardı.
Evet, ağabeyinden daha hızlı yaptın bazı şeyleri. Bir yerlere tırmanmayı, mutfak masasında dans etmeyi, bana itiraz etmeyi.
Bazı şeyleri ağabeyinden daha yavaş yaptın. Gece erken uyumayı, yürümeyi ve okumayı.
Daha çok meydan okuyan biri olduğunu kanıtladın.
Beni dinlemen için yeni birkaç ebeveynlik kurnazlığı öğrenmek zorunda kaldım.
Ve evet, itiraf ediyorum, sen ağabeyin kadar büyük adımlar atmadığın için seni, onunla kıyasladım.
İçimden bir ses bana mükemmel olduğunu ve hazır olduğunda bazı şeyleri yapacağını söylüyordu.
Ama toplumun yargılarına inanıyordum ve üzülüyordum.
Geçen gün seni ve ağabeyini okula hazırlamak için evin etrafında koşturuyordum ve bana doğru koştun.
“Ben hazırım anne. Hadi gidelim!” İşte oradaydın.
Üç yaşında, anaokuluna gitmek için giyinmiştin, ceketin, şapkan, eldivenlerin ve başarıyla giymiş olduğun ayakkabılarınla. Bana çarptın.
Biraz vahşi olmak senin doğanda vardı.
Ayrıca biraz liderlik etmek ve mükemmel olmak için doğdun, ağabeyin gibi, sadece ondan farklı.
İlk denemende gitmek istediğin yere varamayabilirsin ama sonuçta oraya gideceksin.
Ve o yolda giderken çok eğleneceksin.
Şimdi bunu biliyorum.
Bu dersi henüz sen küçükken öğrendiğim için çok mutluyum.
Küçük ve büyük, güzel ve öngörülemeyen tüm deneyimleri kucaklıyorum şimdi.
Seni bir daha asla ağabeyinle karşılaştırmayacağım. Çünkü kimse seninle kıyaslanamaz.