Evet yavaş yavaş ilerleyen hamileliğimin tam olarak keyfini hâlâ sürmeye başlayamadım!! Aslında ilk aylarda uykulu ama mutlu olmak gerekmiyor mu?? Devamlı uyku hali nedeniyle bir koltuk köşesine sıvışıp iki şekerleme yapmak istiyorum ama ne mümkün, benim minnoş kızımın bir huyu var birisi uyudu mu görsün cup yanağına yapışır ve şapırtılı şapırtılı öper uyandırır. Aslına bakarsanız kulağa çok hoş geliyor, pratikte de gayet keyifli ama uykudan gözümü açamazken bir işkence oluyor özelikle sabahları. O salonda oynarken koltuğa sıvışmış bir vaziyette uyumaya çalışırken belki 20 kere uyandırılıyorum, mis gibi bir duygu ama uykunun rehavetiyle gülümseyip uyumaya devam etmeye çalışıyorum uyandığımda da kızıma haksızlık ediyorum diye kendime kızıyorum. O minnoş minnoş gelmiş beni yanağımdan defalarca öpmüş ben umursamadan uyumuşum çok ayıp bana!! Biliyorum ki minnoşum beni o kadar çok seviyor ve bu yaptığıma aldırmıyor…
Öğleden sonraları kendimi uyurken buluyorum aslında ama o uykuda gece uykularımı etkilediğinden bir yandan da nefret ediyorum ama kendimi alıkoyamıyorum maalesef. Çalışırken gece bilgisayar başında çok hayalini kurmuşumdur sıcacık yatağımda uyumak için şimdi ise gündüz uykuları yetmiyor birde gece uykuma müdahale ediyor! 3. ay sonrasında artık bu uyku olayımın da düzene gireceği umuduyla yanıp tutuşmaktayım sevgili okuyucular Gel gelelim mide bulantılarıma, evet evet hiçbir yediğimden zevk almıyorum ama yemekten de kendimi alıkoyamıyorum Serra’ya hamileyken daha dikkatliyken şimdi kafamda bir vurdumduymazlık var sanki ve bu nedenle yediklerim sanki daha çok dokunuyor. Her yemek sonrası ağzımdaki kötü tadı ne nane şekerleri yedimde geçiremedim, su bile dokunur mu bir insana dokunur dokunur yani bana dokunuyor özellikle geceleri sabah açlıktan kıvranarak uyanmak ve kahvaltıyı midemin rahatsızlığından geçiştirip ağzıma ne tıkarsam kardır diye düşünüp peynir ekmekle idare etmek. Oysa şöyle salamlar olsun , çeşit çeşit peynir olsun, reçeller olsun, bin bir çeşit poğaça ıvır zıvırı olsun kim istemez yemek ama yok gelmiyor içimden sabahları böyle kahvaltı etmek. Doğurayım ilk iş Kale’ye gidip sucuklara ekmeğimi bandıracağım .
Biraz da güzel konulardan bahsedeyim, önümüzdeki haftam heyecan dolu annem geliyor Ankara’dan 4-5 gün kalacak, şöyle sabahları keyifli keyifli uyumayı hayal ediyorum. Sonra biraz dışarıda çıkıp gezeriz ana kız keyif yaparız. Bu aralar tek başına çok dışarı çıkmak istemiyorum bir nefes darlığı problemim başladı ki sormayın biranda tıkanıyorum. Kendi kendime nefes almaya çalışarak kendime geliyorum , bazen balkona bazen de cama çıkıyorum. Alışveriş yaparken birkaç kere çektim bir köşeye sepetimi oturdum da kendime geldim. Önümüzdeki hafta doktor randevum var ona ilk soracağım soru bu olacak normalde doğum yaklaşırken olması normal ama daha bu haftalarda olması biraz garip geldi bana.
Etrafta herkes hasta televizyonlarda da bağırıyorlar grip virüsü var aman dikkat, evet bundan sakınmak bizim elimizde özellikle AVM’lere gitmemek gerekiyor ama bu da pek mümkün olmuyor. Mutfak alışverişi için bize en yakın yer AVM içerisinde bende sürekli olarak gitmek zorunda kalıyorum. Serra’yı sokmasam da AVM’ye ama benim bile girmem riskli özellikle influenza ise daha riskli gibi gözüküyor. Ayrıca dışarıdan eve geliyor insanlar ama el yıkama yok ben bunu da anlamıyorum, insan eve gelince elini yıkamaz mı?? yıkamalı!!! Umarım bu grip mevzusundan yara almadan kurtuluruz. 12. haftada görüşürüz.
Selen Sorgun Tiryaki
twitter: selocans
instagram: selensorgun#
facebook: selensorguntiryaki
