Biraz aramıza mesafe girdi bu hafta, koşturmacadan bilgisayarın başına dahi oturamadım. Ne koşturmacası derseniz? 2 ay önce kendime yeni hobi edindim. Dikiş kursuna başladım, o kadar eğlenceli ki durmadan birşeyler dikmek istiyor insan, yeni kumaşlar alıp değişik değişik fikirler çıkıyor ortaya. Bu fikirleri her zaman uygulayamasak bile ortaya çıkan her elişi insana mutluluk veriyor. Belki dışarıdan uğraşmadan alınabilecek ürünleri bile kendinizin yapıyor olması onun değerine değer katıyor ve evinizin, odanızın en baş köşesinde yer alıyor.
Aslında bu işlere bulaşmam daha ilkokuldayken annemin bana demir küçük bir dikiş makinası almasıyla başladı, tabi o zamanlar sadece oyun amaçlı kullanıyordum. Serra’nın doğumundan birkaç ay önce çok basit ama iş gören bir makine aldım, kafamda Serra’ya çarşaf dikmek küçük tamir vs yapmak vardı ama ben çarşaf ile beraber yatağına koruma bile diktim. Hep bir kursa yazılayım diye düşünürken Aygül hoca ile tanıştım ve onun kursuna başladım. Hep yeni birşeyler yapmaya çalışarak 2 aydır pek çok şey öğrendim, Serra’ya yastıklar, çarşaflar, oyuncaklardan tutun, çanta , yorgan bile dikmişliğimiz var. Bazılarının resimlerini aşağıya ekliyorum sizinde fikirleriniz olur. Kim bilir belki zamanla bu hobimi ticarete bile dökebilirim Şimdi önümde yeni gelen bebişe dikeceğim şeyleri planlıyorum sadece cinsiyetin belirlenmesini bekliyorum ki ona göre renk model seçebileyim. Cinsiyet demişken 2 hafta sonra öğreneceğim inşallah cinsiyetini, kızmış erkekmiş önemli değil sonuçta canın kadar seveceğin bir varlık daha gelecek dünyaya sağlıklı gelsin bana yeter, ona mutluluğun nasıl bir duygu olduğunu ailesi olarak biz öğreteceğiz.
Dikiş kursu ile beraber Eminönü gezilerimiz başladı malum birçok ürünü çok daha uygun fiyata burada bulabiliyorsunuz. Birkaç gezme sonucunda kumaşlar dahil birçok ürünün yerini bulduk ve daha cazip fiyatlara ulaşıyoruz, eğer sizde öğrenmek isterseniz seve seve yerlerini size söyleyebilirim. Gelelim 14. Haftalık durumuma, biraz mide durumlarım düzeldi sayılır ancak hamilelik sonuna kadar tam olarak kaybolacağını halen düşünmüyorum, kendi kendimi motive etmem gerekirken demotive ediyorum maalesef. Gün geçtikçe tam olarak kaybolması gereken mide durumlarımda çok bir değişiklik olmayınca ee haliyle insana bıkkınlık geliyor. Onun dışında genel durumum iyi sayılır sadece uyku olaylarımı düzene sokamıyorum, gündüz uyursam gece zombi oluyorum Serra ile sabahın köründe kalkınca da tekrar uyumak isteyip öğleden sonra atıyorum ve gece yine zombi oluyorum Bu süreç bu şekilde devam ediyor, yani ortada sersem sersem gezen bir Selen var ve onun peşinden bütün enerjisiyle koşan Serra. Serra tam azmalık döneminin en uç köşesinde yaşıyor, girilmeyecek her yere girip çıkıyor Allahtan yaramaz değil sadece giriyor çıkıyor. Bu kadarına da şükür diyorum.
Yavaş yavaş spor salonuna gidip yürümeyi planlıyorum mide durumumda hafiflediği için biraz hareket etmem gerekiyor. Aslında açık havada yürümek gerekiyor ama hava o kadar soğuk ki resmen ciğerlerim üşüyor, hamilelikte insana sıcak gelir derler ama bende tam tersi gayet üşüyorum. Kansızlığa da bakıldı kanlı canlıyım ama bazı durumlar bana hamilelikte sanki ters işliyor gibi geliyor. Önce salona gidip bir deneme yapacağım, tempolu yürürken sorun olursa tıkanıp kalmayayım.
Haftaya görüşmek üzere.
Selen Sorgun
twitter: selocans
instagram: selensorgun#
facebook: selensorguntiryaki
