Ülkemizde çok sayıda çocuğa ebeveynleri ya da yakın akrabaları tarafından fiziksel şiddet uygulandığı tahmin edilmektedir. Fiziksel şiddetin neden olduğu duygusal travmanın, fiziksel yaralar kadar çabuk iyileşmediği de bilinmektedir. Özellikle duygusal zararın etkisi genellikle ergenlikte ya da ebeveyn olduğunda ortaya çıkar.
Davranışsal Ve Gelişimsel Sorunlar Görülebilir
Aile içi şiddet aile üyelerinden birinin diğerini duygusal, fiziksel ve çinsel istismara maruz bırakması, sosyal olarak izole etmesi ve maddi açıdan kontrol etmesi ya da yoksun bırakması gibi davranışları içerir. Ev içindeki şiddete tanık olmak çoçukları ve geleceklerini ciddi bir biçimde etkiler. Saldırganlık ve şiddet öğrenilir. Çocuk maruz kaldığı için aynı şiddeti hatta fazlasını ertrafındaki kişilere uygular. Çoğu ebeveyn çocuğun şiddetten etkilenmeyeceğini ya da çocuğun yaşadıklarını unutacağını düşünür. Ançak çoçcuklar unutmazlar. Aile içinde şiddet gören çocukların, diğer çocuklara nazaran daha yüksek düzeyde duygusal ve davranışsal sorunları olduğu bilinmektedir. Şiddet ve saldırganlık ebeveyni model alarak da öğrenilir. Şiddet çocuklarda korku ve kaygı yaşamasına, asabi olmasına, uyku bozukluklarına, davranışsal ve gelişimsel gerilemelere, fiziksel şikayetlere, düşük benlik saygısına, kendine ve başkalarına karşı güven eksikliğine, uyum sorunlarına, ders başarısızlığına, dikkat eksikliğine, iletişim problemlerine, asosyal kişiliğin gelişmesine ve depresyona neden olur.
Saldırgan ve öfkeli kişiler fiziksel şiddet uygulamaya ihtiyaç duyarlar. Öfkeli kişiler aynı zamanda yüksek sesle bağırarak karşısındaki kişiyi sindirmeye çalısırlar. Böyle kişilerin iletişim ile ilgili sorunları vardır. Kendilerini bağırarak ve şiddet uygulayarak ifade ederler. Özellikle kendilerinden küçük ve güçsüz kişilere karşı şiddet uygular ve karsısındakini sindirirler. Bu durum ebeveyn ile çoçuk arasında sıklıkla yasanır. Halbuki çoçuklar bakıma ve korunmaya ihtiyaç duyarlar.
Çoçuklara Hiçbir Şekilde Şiddet Uygulanmamalıdır.
Şiddet çocuklara ders vermek ya da disiplin öğretmek için uygulanmamalıdır. Çoçuk ne yaparsa yapsın şiddet uygulanmamalıdır. Çoçuğun bu durumda öğreneceği tek şey şiddet uygulamaktır. Çocuklar hayatı ebeveynleriyle kurdukları ilişkiden öğrenir. Şiddet olan bir evde Çoçuk da ev dışında şiddet uygulamaya başlar ve bu onun için doğaldır. Ebeveynler çoçukları doğduğu andan itibaren onlara karşı sabırlı ve ilgili davranmak gerekir.Bu durum, özellikle sıkıntılı, stresli, yorgun ya da üzgün olduğumuz zamanlarda ya da çoçuğun bakımında bize yardım edecek bir aile büyüğü olmadığında zorlaşabilir. Her ebeveyn bazen zor günler geçirebilir ya da olan bitenin acısını çoçuklardan çıkardıkları zamanlar olabilir. Bu, onların iyi ebeveynler olmadıklarının göstergesi değildir. Sorun odaklı olmak yerine çözüm odaklı olmak gerekir. Onlar sadece zorlu koşullarda uygun sorun çözme becerilerini kullanamayabilirler. Yapılması gereken daha sakin olan ebeveyni aktif hale getirmek ve aşırı tepki vermeden uygun sorun çözme becerilerini geliştirmektir.
Olmasını İstediğiniz Kişi Gibi Çoçuğunuza Davranın
Çocuğunuza Zaman Ayırın, sarılın, kucaklayın, öpün, dokunun, ona olumlu geri bildirimlerde bulunun, sevdiğinizi soyleyin. Çoçuğunuzdan kaçmayın, uzak durmayın. Doğru seçimler yapabilmesi için imkanlar yaratın. Çoçuğunuzla konuşun neden sonuç ilişkisi kurmayı öğretin. Söylediklerine ve düşüncelerine saygı gosterin. Ceza vermeyin. Olmasını istediğiniz kişi gibi çoçuğunuza davranın. Fiziksel şiddet uygulamayın. Aşalayıcı şekilde konuşmayın. Çocuğunuza saygı gösterin. Sorunlarını ve yanlışlarını konuşarak halledin. Hata yaptığında bile sizin onun yanında olacağınızı hissettirin. Eğer kontrolünüzü kaybedip istemediğiniz birşeyi öfkeyle çoçuğunuza söylerseniz asla özür dilemekten utanmayın. Bu şekilde çoçuğunuz yetişkinlerin de hata yapabileceğini ve bunu açıklayabileceklerini görür. Olumlu davranışları pekiştiriçi şeklinde davranın. Çoçuğunuzu takdir edin. Çoçuklar için ilginin iyisi kötüsü yoktur. İlgi ilgidir. Bu nedenle siz olumlu davranışı destekledikçe bu davranışlar çoğalacaktır.
Çocuğunuza karşı kontrolünüzü kaybedeceğinizi hissettiğiniz zamanlarda derin bir nefes alın ve içinizden 10’a kadar sayın. Nefesinize odaklanin. Kendinize sizi sakinleştiren şeyler söyleyin. İmkanınız varsa ortamdan uzaklaşın ve sakinleşene kadar bekleyin. Çocuğunuza açıklama mutlaka yapın. Neye kızdığınızı, ne hissettiğinizi, ne düşündüğünüzü söyleyin. Sorundan kaçmayın birlikte çözüm bulun. Tüm bunları yapmakla, bir yandan onu ve kendinizi incitmekten kaçınırken diğer yandan da ona öfkenin nasıl kontrol edilebileceğini öğretmiş olursunuz. Son olarak çocuğunuza ve çevrenize karşı öfkenizi azaltamıyorsanız ve şiddet kullanmaya devam ediyorsanız bir uzmandan yardım alabilirsiniz.
Uzm. Psk. Ayçan bulut
Central Hospital
Fotoğraf: http://www.owningpink.com alıntıdır
