Eğer siz de otel tatilleri yerine macera dolu gezgin tatillerini seviyorsanız, içinizde bir gezgin var demektir.
Sırt çantalı olmak, ingilizcesi ile Backpacker, benim daha lisedeyken interrail ile avrupayi gezerken karşılaştığım bir kavramdı. Otele giden tatilci kişi, büyük çekçek bavuluna her şeyi koyup, uçağına biner, indikten sonra onu almaya gelirler ya da taxi tutar ve gideceği yere gidip 1 hafta tatil yapıp geri döner misal. Yollar düzgündür ve nereye gideceği de bellidir. İsterse yanına hiç giymeyeceği kıyafetler bile alabilir, çünkü sırtında taşımayacaktır bavulu.
Fakat bir sırt çantalı her zaman tetiktedir, yeri geldi çantamı yastık yapıp tren istasyonunda yerlerde uyudum, yeri geldi bir teknede… Bazen konaklayacağınız yere araba yolu yoktur, yaya gitmeniz gerekir, bazen suya girerek ulaşmanız, bazen de tepeleri tırmanmanız gerekebilir. Bu sebepten çanta hafif, kullanışlı ve kompakt olmalıdır.
Biz bu seyahate 3.5 hafta diye yola çıktık. Bende 35 litrelik, eşim ise 25 litrelik çanta vardı. Yaz tatili olacağından, birkaç bikini, elbise ve peştemal iş görecekti. Bir de Asya kıyafet konusunda adeta cennet benim için, hem de ucuz, oradan dönüşte dilersek bol bol alışveriş yaparız dedik. Nitekim de bir bavul fazladan eşya ile döndük yurda.
Türkiye’de malum aralık, soğuk ay, kışlık kıyafetle yola çıkılmalı. Bu sebepten sonradan çantada en az yer kaplayacak parçaları seçtim: converse, tayt ve ince bir kazak. Bir adet de şal aldım, çünkü biliyorum ki Asya ülkelerinde her yerde klimalar çalışıyor, otobüs, tren vs. Özellikle gece yolculuklarında bir şal bir hırka bulundurmakta fayda vardır.
Bir diğer konu da, çantalarımızı bagaja vermek istemedik, aktarma da yapacağımızdan, yolumuz uzun, çıkışta da bavul kuyruğuna girmemiş olacaktık. Eşim, malum, çok az eşya ile yola çıkabilir, minnacık çantası ile hemen hazırlanıvermişti. Onun çantasında laptop bile olmasına rağmen benimkinden ufaktı. Ben de görenlerin hayrete düşeceği ufak çantamla hazırlanıyordum. Elemek lazım, en işlevsel parçaları seçtim, 2 atlet, 2 elbise, 2 bikini, 2 şalvar, 1 sandalet, 2 peştemal, kişisel bakım ürünü almadım, oradan alacaktım, şampuan vs krem taşınması mantıksız… Bu sefer slr makinemizi taşımayacaktık, onun yerine GoPro’muz bize eşlik edecekti. GoPro her koşula uyum sağlayan minik bir outdoor kamera. Su altında da 30 metreye dek çekim yapabiliyor. Bir de telefonumuz yanımızda, o da az yer kaplıyor. Bir kaç ilaç aldık, özellikle talcid çok önemli bu ülkelerde, çünkü mutlaka bir mide sıkıntısı atlatılıyor, nitekim zehirlendim de ama fazla zorlamadı. Asıl Hindistan’da birkaç kez yaşadığımdan biliyorum. Bu ülkelerde eczanelerde çok yardımcı oluyorlar her türlü ilacı bulmakta sıkıntı olmuyor.
Müzik için kulaklıklar, bir kitap (itiraf edeyim okumadım) güneş kremi almadık ama çok beyaz tenliler yüksek koruma alabilir, yinede gidilen yerden almak daha mantıklı. Gidişte de hiç giymediğim eski bir ceketle çıktım yola, onu da zaten Bangkok’ta bıraktım. Yolda 2 parça daha bıraktım. Her yerde benden bir iz kalması hoşuma gidiyor, şu anda nerede ne yapıyorlar bilemiyorum tabi.
Çantaların hafif ve ufak olması çok büyük rahatlıkmış. Gerçi daha gider gitmez birkaç parça alışveriş yaparak yükümü artırdım ama çantamda bu ilk alışveriş için yer bırakmıştım. Uyku tulumu ve mat almadık, kamp yapmayı planlamamıştık, yapmadık da. Konakladığımız her yerde, buna en ucuz bungalow da dahil temiz havlu bulunuyordu.
Biraz da olmazsa olmaz takılarımdan aldım yanıma, cımbız, törpü vb gibi. Bunun dışında manikür pedikür gibi şeyler Thailand’ da çok ucuz ve bol var. Bu konuda da endişeniz olmasın.
Çocuklu gezginler için de ilaç ve çocuk gereçleri her yerde bulunuyor.
Az ve öz eşya ile çok daha rahat seyahat ettik. Tüm yolculara tavsiye ederim. Dönüş için, gittiğimiz her yerden aldığımız hediyelikleri, kıyafet ve takıları koymak için uygun fiyatlı bir bavul edindik. Yalnız uçakta sapı kırıldığından asla çekçek şeklinde kullanamadık ve taşımak zorunda kaldık. Bir sonraki yolculuğumda daha da sadeleşmeyi hedefliyorum.
Bodrum.dan yola çıkarken yanımızda kocaman bir bavulumuz vardı, o bavul kızımıza aitti. 3.5 hafta kadar İstanbul’da kalacağından kıyafetlerini ve oyuncaklarını koydum.
Berrak Chi
İnstagram: bechis#
facebook: berrak.chi
Melis Erbaşol
09 Mart 2014 at 23:33
Tam da gündemimizdeki konu, benim çocukluğumun bir kısmı Bodrum’da geçti, o zamanlar şimdiki gibi olmasa da bodrum; elektrik kesintileri ulaşım zorlukları gibi problemler yaşasak da hayatımın en güzel zamanlarıydı, eğitim açısından tutun da Bodrum’un size aksettiği ışığına kadar…şimdi eşimle böyle bir düşünce içerisindeyiz tek merakımız ise iş, ne yapmalı?…onu da bir hallettik mi bir dakika durmayız burada…işte bu yüzden okurken yazınızı çok keyif aldım, bilse de insan bazı anlarda doğrulama istiyor; teşekkürler 🙂
Berrak chi
10 Mart 2014 at 10:34
Merhaba, kesinlikle eminim ki geçmişte çok çok ama çok güzeldi Bodrum. Şu anda çok göç alan minik bir şehir gibi. Her yer beton, malesef. Ama napalım burası Türkiye buna da şükür mü diyelim ne diyelim ki. Bizim gibilerin rahat yaşayabileceği çok fazla şehir kalmadı sanıyorum. İş konusunda sıkıntılı elbet ama insan gözünü karartıp geliyor bir şekilde su akar yolunu bulur. Bazen ben de özeniyorum herşeyi bırakıp dağda yaşayanlara. Son noktada sabrımın son damlasında bu olacak herhalde, elimde ne var ne yok satıp cidden dağa kaçacağım çünkü bu sistem böyle gitmiyor. Burada bile hissediyorsunuz aksak sistem ve çarklarını malesef. Hele de anne babaysanız, çocuklarımız için kaygılanıyoruz, nerede olursak olalım, bu ülke böyle.