Teknoloji ve bize getirdikleri olmadan yapamıyoruz. Zaten niye yapalım ki? Teknolojiyi reddetmek ve kullanmamak normal bir insan davranışı değil, çağ dışı kalmak demek. Sadece bazen ona körü körüne bağlı kalmayalım ve kablolarımız olmadan, doğada ve birbirimizle zaman geçirmeyi unutmayalım istiyoruz.
“Hayvanlara, bitkilere ve tüm yeryüzüne saygılı ve sağlıklı bireyler olmalarını umuyorum.”
Yeni Zelandalı, dört çocuk annesi, fotoğrafçı Niki Boon “teknolojisiz, özgür çocuklar” temasıyla fotoğraflar çekiyor ve “teknoloji olmadan çocuklar ne yapar?”ı bize göstermek istiyor.
Televizyon, akıllı telefon ve çeşitli elektronik aletlerin çoğundan uzak bir hayat tarzı var. Çocuklar üzerinden bu hayatı bize gösteriyor.
Bu proje için kendi çocuklarının fotoğraflarını çekiyor.
Boon, ailesi ile birlikte televizyonun, akıllı telefonların olmadığı kırsal bir bölgede yaşıyor.
Fakat fotoğraf makinesi kullanmaktan ayrı tutmamış kendisini ve HuffPost’a bir röportaj verip, fotoğraflarını bizlerle paylaşmış.
Cousins at home
Boon, çocuklarını okula göndermek yerine onları evde eğitmeyi seçen bir anne.
Ayrıca, yaşam tarzı sebebiyle kendi ailesi, arkadaşları ve yabancı pek çok kişi tarafından eleştiriye maruz kaldığını söylüyor. İlk başlarda kendisi ve eşi de pek emin olamamışlar bu hayat tarzından.
Çocukların her gün fotoğraflarını çekip, bir de kendi hikâyelerini bu şekilde görmek istemiş.
Hatta önceleri bu fotoğrafları derinliksiz bulmuş ve hayal kırıklığına uğramış. Ancak zaman geçtikçe hikâyenin evrimleştiğini söylüyor.
Daha iyi fotoğraf çekmek için daha çok çalışmış ve daha çok fotoğraf çekmiş.
Boon’un 12 yaşında bir kızı ve 7, 9, 13 yaşlarında üç oğlu var.
Tüm anne ve babalar gibi çocuklarının, güçlü, kendine güvenli, bağımsız, özgür düşünen, dayanıklı, empati yeteneği olan ve mutlu bireyler olmalarını istiyor.
“Hayvanlara, bitkilere ve tüm yeryüzüne saygılı ve sağlıklı bireyler olmalarını umuyorum.” diyor Boon.
Cousins at home
Fotoğrafçı, kendisinin de teknolojiden uzak bir çiftlikte büyüdüğünü söylüyor. Bu alternatif yaşam tarzı, onun çocukluğunda yaşadığı ile aynı. Boon, fotoğraflarının, insanlar üzerinde “olumlu ya da olumsuz” bir etki bırakmasını diliyor.
Sonuç olarak, o da çocuklarının minik “an”larını yakalamak ve ölümsüzleştirmek isteyen bir anne.
Ve büyüyüp bu fotoğraflara baktıklarında çocuklarının gülümsemesini istiyor. Bir amacı da bu.
