Doğumdan öncesine kadar bu konuda hiç bir şikayetim olmadı. Yakın, uzak hemen herkesin doğum günleri, telefon numaraları, elimle koymuş gibi bulacağım ev adresleri, üst komşu Melahat Hanımların torununun adı, yaşı, halamın kızının okul arkadaşının annesinin arabasının plaka numarası gibi gerekli gereksiz bir dolu bilgi ile doluydu kafam.
Hatta kızardım da kendime ya şunu hatırlasan ne, hatırlamasan ne, kafamın içi çöplük resmen diye. Yıllardır görüşmediğim insanların doğum günlerinde kulaklarını çınlatırdım. “Mehmet amcaların bi tanıdığı vardı Muzaffer, iki kere karşılaşmıştık hani, onun 3 kızından ortancası vardı sarı olan bildin mi, bilge ya bilge, hah işte onun bugün doğum günü” O kim ya? diye sorar karşımdaki. Anlat dur sonra..
Hiç bir zaman ütünün fişini çektim mi, ocağı açık unuttum mu, pencere açık mı kaldı diye telaşlanmadım. Herşey kontrolüm altındaydı. Bir aylık tatile diye evden çıksam aklım hayatta evde kalmazdı.
Doğumdan günler sonra sanki bütün hafızam uçtu ve cevap verebildiğim tek soru şu oldu “acaba en son kaç saat önce emzirdim?” Ona da cevap verebilmek için tuttuğum not defterine bakmam gerekiyordu.
Bebeğin karnımdan çıkışı ile gerekli ve gereksiz tüm bu bilgiler atmosfere karışıp yok oldu. Ben de fabrika ayarlarına geri döndüm.
Doktor ve hastane bilgileri, kontrol ve aşı tarihleri, emzirme, uyutma saatleri dışında adımı sorsan kekelerim. Zaten adımla seslenen pek kişi de kalmadı. “Hanım yine mi yemek yok, bu akşamda mı açız?” diyen kocam, “hadi yavrum şu şerbeti de iç, sütün bol olsun” diyen annem ve şimdilerde “anniiiii” diye bağıran kızım. Diyorum ya adımı sorsan düşünücem. Kimdim ben?
Kendimi teşvik etmek için renkli, tatlı not defterleri almaya başladım. Ama birden fazla defter alıp her birine başka bir ihtiyacı not edince yine herşeyi unuttum. Hala not alıp unutarak hayatımı devam ettiriyorum. Olduğu kadar..
Zaten zar zor çıktığım eve “ay kesin ocağın altı açık kaldı, kül oldu ev” diye koşarak geri dönüyorum. Her seferinde de saç düzleşiricisini açık unutmuş oluyorum. Neyse ki fazla ısınınca kendi kendine kapanıyor.
Anne, bunları okuyorsan merak etme, biz iyiyiz, sorun yok. Bir kaç kez açık unutmuşum o kadar. Bir daha unutmayayım diye not aldım!
Sadece ben değil çevremde doğum yapmış herkesten aynı şeyleri duyuyorum. “Şekerim normal bir süreç” diye kendimizi rahatlatabileceğimiz genel bir durum söz konusu yani.
Ben yine de B vitamini kullanmaya başladım. Yakın zamanda unuttuğum herşeyi, hatta o zaman 67 olan ilimizin ait olduğu tüm plaka numaraları da dahil olmak üzere herşeyi tekrar hatırlamayı umuyorum.
Saygılar efenim..
ZOİ
