Sevgililer Günü’nü çocuklarıyla yalnız geçirecek olan yalnız anneler için gelsin bu paylaşım da.
Jessica, oğlunun doğumundan 3 gün sonra trajik bir şekilde, eşini kaybeden bir anne. Beklemediği bir anda, aniden dul ve yalnız bir anne olmuş. Bu role girmek, onun hayata bakış açısını tamamen değiştirmiş. Eskiden bir çocuğa tek başına bir kadının bakmasının oldukça güç olduğunu düşünürken şimdi bu fikri değişmiş. Haksız olduğunu ve kendi kurallarını takip etmenin ne kadar önemli olduğunu vurguluyor.
Yalnız bir anne olarak, tek başına çocuk yetiştiren annelerin, başkaları tarafından nasıl yargılandığını şaşkınlıkla deneyimlemiş ve dikkatle incelemiş.
-Bir şeye karşı şaşkınlık hissederseniz, onunla ilgili gözlemleriniz de daha farklı olur.-
Çeşitli evrak işleri için gittiği kamu dairelerinde memurlardan, başka görevlilerden, başka kadınlardan duyduğu inanılmaz sözler karşısında sürekli olarak “ben bir dulum” açıklaması yaparken, sinirlerine hakim olmaya çalışıyor Jessica. Eşi ölmüş değil de ayrılmış olsalardı ya da sadece yalnız anne olmayı seçen bir kadın olsaydı da asla bu sözlerin bir anneye söylenmemesi gerektiğini düşünüyor. Başkalarının da bu hataları yapmaması için hazırladığı bir liste var. Ne kadar çok kişiye ulaşırsa, ne kadar çok kişi bu konuda hassasiyet kazanırsa o kadar iyi…
Yalnız bir anneye söylememeniz gereken bazı cümleler:
“Yalnız bir anne olmak zor mu?”
“Bu o kadar gülünç bir soru ki…” diyor, “5 yaş altında çocuğu olan herhangi bir anneye de bu işin zor olup olmadığı sorulduğunda, herhalde herkes aynı cevabı verirdi” diyor.
“Kocam bu hafta şehir dışında ve bu çok zor…”
“Evet ben hiç kocamın şehir dışında olduğu için zorlandığım bir hafta geçirmedim, bunun nasıl da zor olduğunu hayal bile edemem. Gerçekten bazen karşınızdaki kişinin durumunu hiç düşünmeden konuşuyorsunuz ve bu hem aptalca hem de komik oluyor. Beni anlayabildiğinizi göstermek için böyle saçma örnekler vermeyin.”
“Babası nerede?”
“Bu çok acıtıyor… Yalnız bir anne olduğumdan beri bu soruya çok kez cevap vermek zorunda kaldım ve cevabım herkese aşırı rahatsızlık veriyor. Hiç kimse, yalnız bir anne olma sebebimin gerçek nedenini, yanıt olarak benden beklemiyor.
‘Babası yok’ kimseyi tatmin etmiyor ve sorular geliyor.
‘Boşandın mı?’,
‘Sperm bankası mı kullandın?’,
‘Kocan askerde mi?’,
‘One-nigth stand’lik bir ilişkiden mi?’
Meraklı biri olabilirsiniz ama gerçekten bu sorunun cevabı sizi hiç ilgilendirmiyor!” -“Öldü…”-
“Onu bir bebek bakıcısına bıraktığında kendini suçlu hissetmiyor musun?”
“Tabii ki… tabii ki… kendimi çok kötü hissediyorum. Profesyonel bir müzisyenim. Oğlumla kaliteli zaman geçirmek için düzenli bir işte çalışan anneler kadar verimli olamıyorum. Özellikle hafta sonları… Bu berbat!
Beni yanlış anlamayın ama işimi seviyorum ve bunu söyleyebildiğim için kendimi şanslı hissediyorum. Oğlumu evde bırakıp şehir dışına çıktığımda, bir ya da iki gece onu akıllı telefonlardan görmek zorunda olduğumda bu durumdan nefret ediyorum. Ama çalışmak zorundayım.”
“Yalnız mı geleceksin?”
“İlk bakışta bu soru, o kadar da kaba bir soru gibi görünmeyebilir, ancak yalnız bir anneye göre, öyle… Gerçekten sormak istediğiniz şey;
‘Çocuğunuzu da getirecek misiniz?’ mi;
Bir bebek bakıcısı bulmanız mümkün mü?’ mü..?
Sesinizdeki paniği ve gözlerinizdeki endişeyi görseniz, küçük, sevimli, iki yaşındaki bir çocuğu evinden çalabilecek biri gibi gözüktüğünüzü düşünebilirsiniz.”
“Ailemden aldığım destek için minnettarım. Umarım oğlum da ileride evlenip çocuk sahibi olur ve geleneksel aile yapısını deneyimleme şansına sahip olur. Şu an tek başına çocuğunu büyüten bir anne olarak aldığım yol ilham verici.”
Jessica’nın bloğu: thesingingwidow
