Hormonlarıma biri dur desin, 2 sene öncede hamileydin hiç bunlar olmamıştı desin!!! Evet ben sulugöz bir şahsım ancak bu kadarı bile bana pes dedirtti. Öyle ki Kemal Sunal’ı çok küçük düşüren bir filmde bile ağlamış bir insanım ama bu kadar yoğun göz yaşını Serra’yı doğurduğumda bile dökmemişimdir. Bu hamileliğimde birçok şey diğerine göre farklı seyrediyor evet aynı olmasını beklemiyorum ama insan kafasında beklenilenlerin dışına çıkıncada bir fırtına yaşamıyor değil. Öncelikle yediklerimden hiç zevk almıyorum. Her şey mi dokunur insana?? Evet su bile dokunur oldu, mide bulantısı değil belki ama ağzımın içi hep bir acı acı oluyor ve nasılsa yediklerimin hepsinde oluyor diyerek ohhh gelsin gerisi her şeyi yiyorum. Buna en kısa sürede dur demem lazım zaten kilolu başladığım hamileliğimi daha da zorlaştırırsam hiç kendimi affetmem!!! Serra’da 12 kilo almışken bunda 12 bile almamam gerekiyor. Lütfen birisi bana dur desin!
Ağlama seanslarıma gelince hamileliğimi öğrendiğim dönemde biraz duygusal bir dönemdeydim, aa geldi geçti derken birden ne oldu bu duygusallığım tavana vurdu ve beni ele geçirdi. Hüngür hüngür ağlama değil belki ama devamlı göz dolması, bir damlanın yavaşça göz kenarımdan akması hep anlık olabiliyor. Bunun önüne geçemem zaten bunu biliyorum ama kendi kendime telkin etmeye çalışıyorum hep, gözüm dolarsa hemen toparlamaya çalışıyorum. Tek başına olduğumda aman hiç önemli değil koyver gitsin kıvamındayım ama birilerinin yanında zırt pırt ağlıyor pozisyonunda olmak birazda kendini aciz hissetmene neden oluyor. Aslında güçlüyümdür hatta görünüşüme bakarsanız vurdu mu oturtur kıvamında (hanım ağa kıvamı oluyor) ama şu ara içinde fırtınalar kopan bir kıvamdayım. Evet bende soruyorum içimde ne fırtınası var diye ama henüz cevabını bende bulamadım maalesef. 2. çocuğun heyecanı desem henüz doğuma çok var evet ama alttan alta bu beni daha da fırtınaya sürüklüyor olabilir sanki neyse zaten ilerleyen zamanda bunun nedenini bulup sizleri içimi dökerim.
Bu iki durum dışında yorgunluk uyku hallerim 13. hafta olsa da tavan yapmış bir şekilde devam ediyor, evde olduğum sürece uyumaya çalışıyorum vakit bulunca ama bu uykular beni daha bir sersem vaziyette evde hayalet gibi gezmeme neden oluyor. Serra’ya ayırmam gereken vakitlerde bile uyumak istiyorum Allahtan bizim kız tam bir cingöz hop hop uyandırıyor beni.
Uzun zamandır Serra’yı alıp arkadaşımın katıldığı bir oyun grubuna götürmek istiyordum. Fırsat bulup geçen hafta Cumartesi götürdüm daha sonrada arkadaşımın evinde çocuk partisi yaptık. Onlar oynadı bizde bol bol yedik. Ben biraz fazla kaçırmışım evden çıkarken nefes alamıyordum desem yeridir. Serra’yı saolsunlar arabaya kadar taşıdılar, bizim zilli kucak kucak isteyip duruyor ve hamileyken 12,5 kiloyu kucağa almanın zorluğunu bizzat şahit olmuş oldum. Tek başına Serra ile bir yerlere gitmek beni doğuma kadar çok zorlayacak onu anlamış bulunuyorum, doğumdan sonra beraber nasıl yaparız nasıl yapıyorlar şuan düşünüp kafamı bulandırmak istemiyorum.
İlk doğumumdan önce Ayşe Öner’in Hamile Eğitimine gitmiştim birçok şeyi onun sayesinde çok kolay atlattım, hepsini Ayşe ablama borçluyum. Aslında Ayşe ablamı küçüklüğümden tanıyorum babamın kuzeni kendisi, benim için çok büyük bir şans kendisine bu kadar yakın olmak. İlk olarak doktorum konusunda kendisinden bilgi aldım ve çok şükür çok memnunum, daha sonra hem hamilelik hem de bebek bakımı konusunda anlattığı o hikaye tadında ki bilgiler inanın kafanızdan hiçbir şekilde çıkmıyor. Kendi bebeğinizde yaşıyorsunuz bir anda aklınıza hikaye geliyor ve ne yapmanız gerektiğini hatırlıyorsunuz. İpek gibi sesinden dinlediğim ve öğrendiğim bilgileri tekrarlamak için tekrar bazı derslere katılmayı planlıyorum en kısa zamanda. Ayrıca yazdığı kitaptan da anlattığı birçok bilgiye ulaşabiliyorsunuz, yaptığı ücretsiz seminerler ile birçok şehirde binlerce kişiye ulaşmış ve tanınması gereken bir insan. Bu satırlarımı okuyorsa kendisine tekrar çok çok teşekkür ederim.
Haftaya görüşmek üzere.
Selen Sorgun
twitter: selocans
instagram: selensorgun#
facebook: selensorguntiryaki
