Herkese tekrar merhaba,
Bu hafta benim için biraz daha zor geçti maalesef. 9. haftada olunca mide bulantısı artmaya ve kendini daha çok hissettirmeye başladı. Yine şükrediyorum mide bulantısı dışında bir sorunum yok, çok zor geçen hamilelikler oluyor; mide bulantısı, kusma, nefes darlığı, düşük tehlikesi bunlar en başta gelenler ve hamile olduğunuza bile mutlu olamıyorsunuz. Bir önceki hamileliğimin ileriki aylarında biraz nefes darlığım olmuştu, bol bol temiz havaya çıkarak bunu atlatmıştım. Umarım bu hamileliğime yaşamam bu durumu çünkü cidden çok zor ve korkutucu bir durum. Bir anda nefes alamadığınız için panik duygusuna kapılıyorsunuz ve o temiz havanın ciğerlere dolması size yeniden doğmuş gibi hissettiriyor.
Geçen hafta sonunda IBS Fuarına gitmek istiyordum ama midem bana hafta sonunu evde yatarak geçirmem gerektiğini emretti!! ve ben paşa paşa evde yatarak geçirdim. Annem 2 haftadır bende kalıyordu da kızım Serra ile devamlı ilgilenerek beni rahatlattı özellikle sabah 1-2 saat onunla oyalanması, yataktan kalktığımda kahvaltının hazır olması insanın içine ayrı bir mutluluk veriyor. Onu uğurlamak bana cidden zor geldi, uzakta yaşamak bazı zamanlar çok koyuyor ve yalnız kalmış gibi hissediyorsun. Belki benim aileme olan bağımlılığım ile alakalı bu durum çünkü her zaman beraber bolca vakit geçirmeye alışmışız, onlar geldiklerinde bile ne kadar zaman geçirsem kardır mantığı ile hep beraber olmaya gayret ediyorum. Uzun seneler tatillerde bile hep bir şekilde beraber geçiriyoruz. Son 2 senedir Serra ile beraber 2-3 ayı onlarla beraber geçirdim ki nasıl bir rahatlıktır anlatamam. Akşam kocamla iki çift laf etmeye çıkmak bile bir nimet, sağ olsunlar babysitting yaparak beni her zaman rahatlatmaya çalıştılar.
Karnımdaki bıdık yavaş yavaş büyüyor 2.5 aylık olmak üzereyiz, her geçen gün bende ilk hamileliğimdeki gibi heyecan oluyor. Tabii önceki hamileliğimden birçok şeyi hatırlıyorum ama yeni bir canlının içinde büyüyor olması seni çok daha farklı noktalarda yakalıyor. Her şeyin başı sağlık diyoruz ama bir yandan da gözü, kaşı, cinsiyeti ne olacak merakı da sarmıyor değil. Sonra tekrar tekrar ne olursa olsun sağlıklı olsun deme gereği hissediyorum, sanki bunları düşünmemek gerekiyormuş gibi geliyor. Serra’ya yavaş yavaş kardeş geleceğini anlatmayı planlıyorum, önce biraz araştırma yapıp nasıl bir yol izlemek gerektiğini bulmalıyım. Bu süreçte beni korkutan bir süreç, büyük çocukta birazda olsa kıskançlık eminim olacaktır ama bunu çok iyi dengelemeliyim ki çocuğun psikolojisini bozmamak gerekir. İleriki haftalarda bu konuda ki araştırmalarımı ve Serra üzerindeki sürecide sizlerle paylaşıyor olurum.
Bu 2. haftam ve biraz karamsar bir yazı oldu ama ben depresif bir moddayım , önümüzdeki hafta bunu telafi edeceğime emin olabilirsiniz. Sevgi ile okuyun.
Görsel: shutterboxphotography.co.uk den alınmıştır
